วันเสาร์ที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2556

ห้วงรักอารมณ์เสน่หา / In the mood for love (2000)



ห้วงรักอารมณ์เสน่หา /  In the mood for love (2000)
บทภาพยนตร์...หว่องกาไว / ดนตรีประกอบ...Micheal Galasso / ถ่ายภาพ...Christopher Doyle / ลำดับภาพ...William Chan / ผู้อำนวยการสร้าง...หว่องกาไว /ผู้กำกับภาพยนตร์...หว่องกาไว
ดารานำแสดง...เหลียงเฉาเหว่ย-จางม่านอี้

                        โจวเหวิน(เหลียงเฉาเหว่ย)กับซู(จางม่านอี้)ต่างมอบรักแท้ให้แก่กันแต่มิอาจครองคู่กันได้เพราะต่างก็มีภรรยาและสามีอยู่แล้ว  แต่เพราะภรรยาของโจวเหวินกับสามีของซูลอบเป็นชู้กันทำให้โจวเหวินกับซูต่างเข้าใจและเห็นอกเห็นใจ เข้าใจกันจนกลายเป็นสายใยรัก  แต่ถึงอย่างไรคนทั้งสองก็ไม่อาจทำผิดนอกลู่นอกทางได้  แล้ววันหนึ่งโจวเหวินต้องย้ายไปอยู่สิงคโปร์ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เขาทั้งคู่ไม่อาจพบกันได้อีกเลย....



                       ภาพยนตร์แนวดราม่าที่ดูแล้วรู้สึกอึกอัด หายใจไม่

ออก  ท้องผูก  แต่ยังไม่ถึงกับจน เครียด กินเหล้า...นักวิจารณ์ทั้งหลาย

เขาบอกว่าภาพยนตร์ทุกเรื่องของหว่องกาไวมันจะให้อารมณ์เหงา ซึม

เศร้าแบบนี้  ก็ว่าตามเขาไปเพราะบอกตรงๆว่าการมานั่งดูตัวละคร

เครียด ควักบุหรี่มาสูบควันโขมง  ไม่ทราบว่ามีทุกข์มาแต่ชาติปางไหน

หนักหนานั้น  ไม่ชอบเอาเสียเลย  ชีวิตคนเรามันมีสุข มีทุกข์เคล้ากัน

ไป  ตอนนี้ทุกข์พรุ่งนี้ยิ้มได้มันต้องมี  นี่พี่หว่องท่านเล่นเก็บความทุกข์

 ความซึมเศร้ามารวบรวมไว้จนพระเอกนางเอกเหมือนตัวละครท้องอืด

ขี้ไม่ออก  ใครที่ชอบหรือแกล้งชอบเพื่อยกระดับว่าเหนือคนดูธรรมดา

อย่างเราๆ ก็อวยกันไป



          ภาพยนตร์มีเรื่องราวเกิดขึ้นที่สิงคโปร์  แต่เขาก็บอก

ว่าเขามาถ่ายในกรุงเทพฯ  ประเทศไทยนี่เอง  ภาพในภาพยนตร์มันก็

อยู่ในตรอกซอกซอย มุมแคบๆ  ฉากในห้องพัก  ศุลกสถาน หรือ
อาคารโรงภาษีร้อยชักสาม สถานีดับเพลิงเขตบางรัก ในซอยโรง
ภาษี เจริญกรุง 36 ฉากภายในโรงแรมแอตแลนตา (Atlanta Hotel) สุขุมวิท และย่านเยาวราช
            หว่องกาไว แกมีทีมงานสร้างเป็นคนไทยอยู่แล้วเกินครึ่ง  ซึ่งก็เป็นผลดีอย่างหนึ่งของคนสร้างภาพยนตร์ไทย

                                   โลเกชั่น-ประเทศไทย

           เคยชวนเพื่อนไปดูเรื่อง  “มังกรหยก อภิมหายุทธ”

  ผลงานกำกับเรื่องหนึ่งของ หว่องกาไว  พอออกมาจากโรงก็โดนเพื่อนมันด่ายาว...จนลูกบวช ตอนนี้มันก็ยังบ่นไม่เลิก

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น