37วิที่ตาย กับลมหายใจที่ยังเหลือ / 37
Seconds (2519)
บทภาพยนตร์…Hikari /ดนตรี…ASKA /ถ่ายภาพ…Stephen
Blahut-Tomoo Ezaki /ลำดับภาพ…Thomas A. Krueger / ผู้อำนวยการสร้าง... Peter Maestrey-Shin Yamaguchi / ผู้กำกับภาพยนตร์… Hikari
ดารานำแสดง…Eita Okuno-Makiko Watanabe-Nanami Kawakami
ยูมะ(เมอิ คายามะ) อยู่กับแม่ (มิตสุสุ
คันโนะ) โดยแม่จะดูแลเธอทุกอย่างในชีวิตประจำวัน ทั้งการอาบน้ำแต่งตัวให้
ซึ่งดูเหมือนแม่จะมีความสุขที่ได้ทำสิ่งเหล่านี้ แต่ยูมะอยากทำทุกอย่างด้วยตัวเองเช่นการนั่งรถเมล์หรือรถไฟฟ้าไปส่งต้นฉบับการ์ตูนมังงะที่เธอวาดให้กับซากายะ
(มิโดริ ฮากิวาระ) การได้ออกนอกบ้านทำให้เธอพบเจอผู้คนอันเป็นวัตถุดิบสำหรับงานวาดเขียนของเธอ
ซึ่งซากายะกลับเอางานของยูมะไปแอบอ้างว่าเป็นงานของ เธอจึงนำผลงานไปเสนอที่สำนักพิมพ์อื่น
บรรณาธิการสาว (ยูกะ อิทายะ)
ได้ดูผลงานของยูมะแล้วแนะนำให้เธอเขียนเรื่องเกี่ยวกับเซ็กซ์ (Sex)
และให้ยูมะหาประสบการณ์ตรงเพื่อนำมาสร้างผลงาน ยูมะไปที่ย่านโคมแดง Kabukicho เธอได้พบกับหญิงบริการ (มาโกโกะ
วาตานาเบะ) และคนขับรถ (ชุนซุเกะ ไดโตะ) ที่มีน้ำใจให้ความช่วยเหลือเธอหลายอย่างรวมทั้งเป็นเพื่อนเดินทางมาเมืองไทยทำให้เธอได้รู้เรื่องราวชีวิตของตัวเองและครอบครัวอย่างลึกซึ้ง
37 Seconds ผลงานกำกับฯ เรื่องแรกของผู้กำกับฯ
ที่ใช้ชื่อสั้นๆ ว่า “ฮิคาริ” มีชื่อจริงว่า มิตสุโยะ มิยาซากิ
สร้างชื่อจากหนังสั้นเรื่อง Tsuyako (2011) เป็นภาพยนตร์ แนวดราม่า ญี่ปุ่นที่เล่าเรื่องของยูมะ ทาคาดะ รับบทโดยเมอิ คายามะ หญิงสาวเป็นผู้พิการจริงๆ)
เธอป่วยเป็นโรคสมองพิการเพราะตอนเด็กๆหัวใจเธอหยุดเต้นไป 37 วินาที
จนสมองที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับความเคลื่อนไหวได้รับความเสียหาย
ส่งผลต่อการควบคุมกล้ามเนื้อ การทรงตัว และการเคลื่อนไหวร่างกายเธอจึงต้องนั่งวิลแชร์ไปตลอดชีวิต
ยูมะเพียงพิการทางร่างกาย แต่สมองส่วนความคิดไม่ได้โง่เธอพิการเพียงร่างกาย แต่หัวใจเข้มแข็งเกินร้อย ให้เธอได้เรียนรู้และเข้าใจผู้คนบนโลกใบนี้มากขึ้น “คนที่รู้จักดีกลับไม่หวังดีหรือเชื่อใจไม่ได้แต่คนที่แค่พบกันครั้งแรกในสถานที่อโคจร กลับให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มใจ”
ญี่ปุ่นเป็นประเทศผู้สูงอายุเพราะคนญี่ปุ่นสุขภาพดีจึงมีอายุยืนรัฐบาลก็สร้างสิ่งอำนวยความสะดวกให้
ด้านผู้พิการก็ไม่น้อยหน้า ไม่ว่าจะเป็นทางเท้า, ลิฟต์ แม้กระทั่งรถเมล์รถไฟฟ้า ก็มีทางราบและสัญลักษณ์ต่างๆ
เพื่อผู้พิการในทุกรูปแบบ
ชีวิตมนุษย์สั้นแค่พริบตา
บางครั้งฉีนคิดว่า ฉันเป็นแค่หนึ่งในการทดลองของพวกเขา
เหมือนกับโครงงานวิทยาศาสตร์...ยูมะกล่าวไว้ในฉากหนึ่ง น่าฟังน่าคิด
ขอบคุณ-IMDB
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น