คุณโสฯ / Whores' Glory (2011)
บทภาพยนตร์... Michael Glawogger/ถ่ายภาพ...Wolfgang
Thaler/ลำดับภาพ...Monika Willi/ผู้อำนวยการสร้าง... Pepe
Danquart/ผู้กำกับภาพยนตร์...Michael Glawogger
ดารานำแสดง...เอ็มม่า-หนิง-ต้อ-วัติ-ปาล์ม
โสเภณีทั่วโลกรวมถึงในประเทศไทย ต่างมีชีวิตอยู่กับความหวังของตนเหมือนคนทุกคนในอาชีพต่างๆทั่วไป เธอยังมีความฝันและความต้องการ แต่เธอมีเพียงประสบการณ์ของผู้หญิงขายบริการทางเพศเท่านั้นที่มากกว่าคนอื่นๆ
ภาพยนตร์สารคดีที่ดำเนินเรื่องราว
ตีแผ่ให้เห็นความจริ ง
ในชีวิตจริงไม่ใช่สลิงและตัวแสดงแทน
ให้เห็นชีวิตความเป็นอยู่ในแต่ละวันของผู้หญิงที่ประกอบอาชีพขายบริการทางเพศทั้งในประเทศไทยและในหลายๆประเทศ
ในไทยใช้ชื่อตอนว่า “ตู้กระจก”
ว่ากันตั้งแต่ออกจากบ้านถึงสถานบริการ
ไหว้ขอพรพระภูมิเจ้าที่
ตอกบัตรลงเวลาเข้าทำงาน
แต่งหน้าทาปากเหมือนดาราที่เตรียมตัวออกรายการหรือทำการแสดงยังงั้นแหละ จากนั้นแต่งตัว ติดเบอร์
เข้าไปนั่งหาวในตู้โชว์ ให้ผู้ชายหื่นลงตับมาชี้โล๊ชี้เบ๊ ได้ยินเสียงคนเชียร์แขกโฟนเรียกเมื่อไร
ชื่อใครเบอร์ไหนก็ลุกออกจากห้องไปนำพาลูกค้าขึ้นห้อง เมื่อถึงกำหนดปิดตู้ก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน บ้างไปแวะกินส้มตำปลาร้า บ้างไปหาลูกค้าต่อตามจุด เทรดที่รู้ๆกัน
คราวนี้เซลล์แบบลดกระหน่ำ โขคดีเจอลูกค้าใจดีพาไปกินข้าวต้ม จากนั้นก็ไปผับ ผับๆๆๆ กินตับ ตับๆๆๆกันอุตลุต
ในภาพยนตร์อาจไม่ได้นำเสนอแบบซีเคลียด หรืออะไรที่รุนแรง นำเสนอแบบเบาๆ เล่าแค่พอรู้เรื่อง
ต่างกับชีวิตจริงๆของพวกเธอที่หนักหนาสาหัสกว่ากันเยอะ ช่วงถ่ายทำในกรุงเทพฯก็มีบริษัทลิฟวิ่งฟีล์มสได้ร่วมงานการสร้าง มีตัวละครสี่ห้าคนที่ได้พูดได้แสดงออก
โลเกชั่น-กรุงเทพฯ ประเทศไทย
มีผู้ชายคนหนึ่งในภาพยนตร์ที่บอกว่า...ผู้หญิงขายบริการทางเพศจะเอาไปเปรียบกับภรรยานั้นคงไม่ได้ ภรรยาคือคู่ชีวิตที่กว่าจะเข้าใจกัน
ตกลงปรงใจมาอยู่ด้วยกันนั้นใช้เวลานานแสนนานมากๆ
ส่วนคุณโสฯนั้นใช้แค่เงินซื้อเหมือนสินค้า อยู่ด้วยกันแค่ชั่วโมง 2 ชั่วโมง
อาจจะคุยกันบางเรื่องได้
ก็แล้วหนีเมียมาเที่ยวแบบนี้
เอาเงินมาใช้ฟุ่มเฟือยแบบนี้
แกไม่กลัวคู่ชีวิตจะตามมาปลิดชีวิตแกรึพ่อเอ้ย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น