วันพฤหัสบดีที่ 11 เมษายน พ.ศ. 2556

รถไฟ...ปลายทางนิรันดร์ / 2046 (2004)



รถไฟ...ปลายทางนิรันดร์ / 2046 (2004)
บทภาพยนตร์...หว่องกาไว ดนตรีประกอบ...Shigeru Umebayashi / ถ่ายภาพ...Christopher Doyle-Pung-leung Kwan / ลำดับภาพ...William Chang / กำกับศิลป์...Alfred Yau / ผู้อำนวยการสร้าง...หว่องกาไว / ผู้กำกับภาพยนตร์...หว่องกาไว
ดารานำแสดง...เหลียงเฉาเหว่ย-กงลี่-จางม่านอี้-หลิวเจียหลิง-จางซิยี่-ทากุระ คิมูยะ-เฟย์ หว่อง-ธงชัย แม็คอินไตย์

                       ในห้องพักหมายเลข 2046 โรงแรมโอเรียนทัล ปี 1966   ห้องนี้เคยเป็นสถานที่แห่งความทรงจำของโจวโม่หวัง(เหลียงเฉาเหว่ย) และซูไหล่เจิน (จางมั่นอี้) ในเวลาที่ทั้งสองตกอยู่ในห้วงแห่งความรัก แม้ผลลัพท์มันจะเหลือแค่ความทรงจำอันเจ็บปวด  โจวโม่หวังกลับมาที่ 2046 อีกครั้งหนึ่ง และพบว่ามันถูกครอบครองโดยผู้หญิงในอดีตของเขาอีกคน คือมีมี่ (หลิวเจียหลิง)  โจวโม่หวังตัดสินใจเข้าพักที่ห้อง 2047 เพื่อทบทวนความรัก และความทรงจำที่เขามีต่อผู้หญิงในอดีตและผู้หญิงลึกลับที่เขาพบก่อนกลับมาฮ่องกง ที่ชื่อซูไหล่เจินเหมือนกัน (กงลี่)  ที่แห่งนี้นอกจากความหลัง เขายังได้เป็นพยานความรักของ หวังจินเว่ย (เฟย์ หว่อง) และแฟนหนุ่มชาวญี่ปุ่น(ทาคุยะ คิมูระ) ที่ถูกพ่อของฝ่ายหญิงกีดกัน โจวโม่หวังเริ่มลงมือเขียนนิยายเกี่ยวกับอนาคต โดยอิงจากบุคลิกผู้คนรอบตัว เขาให้ชื่อนิยายเรื่องนั้นว่า 2046  ระหว่างเขียนหนังสือ โจวโม่หวังก็ได้ไบ่หลิงเป็นเพื่อน  ในหนังสือที่เขาเขียนเป็น เรื่องราวของ ทัค (ทาคุยะ คิมูระ) ผู้โดยสารเพียงคนเดียวของรถไฟในสายด่วนสู่อนาคตภายใต้การบริการของหุ่นยนต์สาว wjw1967 (เฟย์ หว่อง)  ทัคตกหลุมรักหุ่นยนต์สาว แต่ก็ได้รับการตอบสนองที่ปราศจากเยื่อใย  นั่นเพราะเธอถูกตั้งโปรแกรมไว้อย่างนั้น ....


                         เป็นภาพยนตร์ที่พี่หว่องโยงมาจากเรื่องโน้นเรื่องนี้ของพี่แกเอง ที่ชัดเจนสุดก็คือเรื่อง In the mood for love  สร้างออกมาในลักษณะหนังซ้อนหนัง  คือเรื่องราว 2 เรื่องราวที่เล่าสลับกันไป เรื่องราวแรกคือการกลับมารำลึกความหลังของนักเขียนนามว่าโจวโม่หวังกับห้อง2046  สิ่งที่มานั่งหน้ามุ่ยคิดถึงก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงที่เขาเคยรักเคยมีในอดีต  เลยเถิดไปถึงในอนาคตด้วย  ไม่ทราบว่าหมกมุ่นเกินไปหรือเปล่า  ส่วนอีกเรื่องราวคือเนื้อหาในนิยายที่เขาเขียน 2046       เป็นเรื่องราวของหนุ่มญี่ปุ่นบนขบวนรถไฟกับหุ่นยนต์สาวพนักงานบริการบนรถไฟชาวจีน  ที่พ่อหนุ่มซากุระดันมาหลงรัก แล้วเธอก็เฉยชาตอบ  อันนี้เข้าขั้นวิปริตไปหน่อยไหม   แต่ด้วยบารมีพี่หว่องที่สร้างภาพยนตร์ให้ดูไม่รู้เรื่องมามากมายเป็นเสน่ห์ทำให้ได้ดาราดังๆของฮ่องกงมาร่วมงานเพียบ

                เหลียงเฉาเหว่ย-หลิวเจียหลิง-กงลี่-จางม่านอี้-จางซิยี่
                               ทากุระ คิมูยะ-เฟย์ หว่อง

                         ภาพยนตร์มาถ่ายทำในกรุงเทพฯ ประเทศไทย ส่วนใหญ่ก็ฉากอินดอร์  มุมแคบๆ  ไม่เปิดให้เห็นว่าที่ไหนเป็นที่ไหน  บทไม่มีให้ดาราอ่านและแก้ไขตลอดเวลา  จะถ่ายที่ไหน ทีมงานก็เดินตามพี่หว่องแกไป  แกบอกตรงนี้ก็ตรงนี้  มืออาชีพแบบนี้พี่เบิร์ดเลยบอกศาลา ถอนตัวไปในที่สุด


  เครดิต ทีมงานสร้างของไทย

                        มีนักวิจารณ์ตีความว่าการที่หนุ่มญี่ปุ่นหลงรักหุ่นยนต์สาวจีนนั้นเป็นการเปรียบเทียบที่พี่หว่องคิดว่าถึงเวลาแล้วที่ทางญี่ปุ่นควรจะมาขอโทษจีนที่เคยก่อกรรมทำเข็ญกันมาครั้งสงครามในอดีต  ส่วนจีนตอนนี้ก็ยังเคืองอยู่ ยังเฉยชาไม่ยอมรับการง้องอน  ฟังดูก็เข้าท่าดี คล้อยตามเลย  แต่จะง้อกันสำเร็จหรือไม่นั้นต้องไปให้ถึง..... 2046     
                        ให้ได้ก่อน

                     คุณธงชัย แม็คอินไตย์ยังมีให้เห็นแว่บหนึ่ง

                        ผลนั้นเกิดมาจากเหตุ   ทำตามที่พี่เบิร์ดบอก...กลับไปสู่  2046    เพราะที่ห้อง 2046 คนเขียนจะอยู่ที่นั่น  กลับไปให้เขาแก้ไขเรื่องราวเสียใหม่ให้หุ่นยนต์สาวสามารถมีอารมณ์รักใคร่ตอบสนองกับมนุษย์เพศผู้ได้   เรื่องราวก็แฮปปี้เอนสะดิ้ง   แต่เรื่องราวปัจจุบันคุณจะหายไปเพราะคุณกลับไปในอดีต ไม่ใช่อนาคต

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น